Tek tip insan yetiştirilmesin diye alınmış bir karar(mış)...
E; o zaman, okul da olmasın. Her çocuğa özel ders verilen bir eğitim sistemi öneriyorum. Böylece atanamayan öğretmen sorunu da çözülür belki...
Üzerinde çok konuşulmadan, fazla araştırılmadan, derine inilmeden alınan kararlar dönemindeyiz sanki. Gene yaşayarak artısını, eksisini göreceğimiz bir uygulamaya başlanıyor.
Herkes okullardaki serbest kıyafetin velileri zorlayacağını konuşuyor. Haklılar da. Çocuk dediğin vardan yoktan pek anlamaz. İstemeyi bilir sadece. Özenir gördüklerine. Arkadaşında gördüğü kendinde de olsun ister. Hayır demek zordur. İnsanın canını acıtır. O çocuğun gözündeki bakış yok mu, ahh o bakış... Neyse bu olayın bir boyutu.
Bir de başka boyutu var serbest kıyafetin. İlköğretim çağı çocuğu malesef inanılmaz acımasızdır. Bunu o yaş çocuğu olan iyi bilir. En iyi huylusu bile düşünmez karşısındakinin hislerini, duygularını... Farkına varmadan acıtır diğerinin canını. Ya da bazısı bilerek yapar,sırf eğlence olsun diye. Biz çocukken marka filan bilmezdik, pekçok şey dikilirdi. Hatta ailede çocuklar büyüdükçe küçülen kıyafetlerle kardeşler büyürdü...Ortam bizim zamanımızdaki gibi değil, her şehirde alışveriş merkezleri var artık. Çocuklar markaları biliyor, tanıyor. Birinde olan diğerinde yoksa da vur abalıya yapıyor. Kendinde olanla caka satıyor, diğerini eziyor, üzüyor... Aileler de imkanı varsa bu marka takıntılarına çanak tutuyor.
Hiç unutmayacağım, kızım şu anda okumakta olduğu okulun birinci sınıfına başlayacağı sene, okul açılmadan yapılan toplantıda bir veli, okulun kırtasiye ürünlerine itiraz etmişti. Çünkü, kızı sadece Barbie'li ürünler kullanırmış. Bu tek tip kırtasiye malzemesi çocuğu okuldan soğuturmuş!...Okul geri adım atmadı, o çocuk da hala bizimkilerle okuyor. Okuldan filan soğumadı yani...
Neyse, bu anne eminim ki çok memnundur serbest kıyafet olayından.
Ben memnun değilim, kızım da memnun değil. O, kendince hergün nasıl farklı kıyafet seçeceğini düşünüyor. Ben açılacak yeni masraf kapısından endişeleniyorum. Okul kıyafeti koruyucudur bana göre. Çocuğun aidiyetini pekiştirir. Hem çocuğu uyarıcı, hem etrafındaki kötülükleri uzaklaştırıcı bir özelliği vardır. Formalı çocuk, hareketlerine, oturmasına, kalkmasına, düzenine, tertibine dikkat eder. Formalı çocuğa, bulaşan az olur, çünkü o çocuk bir yere aittir.Bu arada hep şunu düşünüyorum. Bizim gibi, bu tektip kıyafet döneminde yaşamış, eğitim almış nesiller, ne gibi bir zorluk yaşadık acaba hayatta? Nasıl sıkıntılarımız oldu? Mutsuz, zavallı, ezik bir nesil miydik?... Hayatta başedemediğimiz psikolojik zorluklar mı yaşadık? Neden yıllardır denenen ve bir sakıncası görülmemiş olan bir düzen şimdi değiştiriliyor?
Bilenler bilmeyenlere anlatsın! Vatana, millete hayırlı olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder