O kadar öfke doluyum ki...
Göğsümde bir taş, bir yumru kalbimi eziyor...
Canım acıyor...
Dün öğleden sonradan beri içim içimi yiyor...
Tatildi, Bayramdı derken, dünyayla ilişkim sadece gazete başlıklarıyla sınırlıyken...
Dünden beri gene ekran başında kilitlenip kaldım.
Haberlerde izlediğim görüntüler, sosyal medyadaki paylaşımlar bakmaya dayanılacak gibi değil.
Gencecik çocuklar, öğrenciler, sosyal bilince sahip gençler, onlara destek veren analar, babalar, duyarlı insanlar. Tam 31 CAN! Şimdilik 31... Hastanelerde yatan yüzlerce yaralı. Kimi çok ağır durumda gencecik bedenler. Ateşin düştüğü aileler, ağlayan analar, babalar, eşler...
Ekranlara çıkıp, taziyelerini belirten basiretsiz politikacılar.
Aylarca öncesinden beri yapılan uyarılara kulak tıkayan, Işid denen belanın güçlenmesine, beslenmesine, sırf çıkarları için destek olan, göz yuman yöneticiler...
Sosyal medyada hayatını kaybeden canlarla ilgili paylaşımların altına yapılan inanması güç, acımasız, ruhsuz, hissiz, acımasız yorumlar...
Kim bu insanlar?
Bu garip yorumları nasıl yapabiliyorlar?
İçlerinde hiç mi vicdan yok?
Din adına yaptıkları bu acımasız yorumların, aslında İslam dinine tamamen aykırı olduğunu anlayamayacak kadar kör mü olmuşlar?
Din adına dinsizleştiklerini farkında değiller mi?
Böyle bir katliamdan sonra bile "Siz - Biz" ayrımı yapabildiklerine göre, insanlıktan nasiplerini almamış, zavallı bile diyemeyeceğim beyinsiz yaratıklar bunlar...
Bir çok eve ateş düştü. Üstelik en önemli dini Bayramımızın ardından!
Ülkemiz Bayram yeriyken, bir anda can pazarına dönüştü.
Sadece Suruç'daki katliam değil, Adıyaman'da da bir can gitti. Bir çatışma ardından bir şehidimiz var. Bir Asker ailesinin de ocağına ateş düştü. Fotoğraflarına bir bakın, aslan gibi bir genç toprağa girecek... O fotoğrafları görüp içi sızlamayan insan değildir zaten.
Sebep olan, göz yuman, algılayamayan herkesi Allah bildiği gibi yapsın!
Tüm kayıplarımıza Allah'tan rahmet, ailelerine başsağlığı ve sabır diliyorum.
İçim acıyor, o kadar öfkeliyim ki......
