Önce süper bir plan yaptım. Boğazda bir otelde yer ayırtayım. Akşam orada başbaşa güzel bir yemekten sonra, eline anahtarı tutuşturuvereyim. "Akşam buradayız hayatım" diyeyim. Sabah olunca, kızımız evden kahvaltıya gelsin... Hep beraber mutlu mesut kutlayalım birkez daha.Tabii fazla heveslendim ya , olamadı! İstediğim otelde yer bulunamadı. Alternatif otellerde de ya yer yoktu, ya da saçma sapan gecelik ücretleriyle beni vazgeçirttiler. Neyse, bu plan başka sefere uygulanmak üzere kenarda dursun dedim.
Sonra benim bir iş yemeği için gittiğim ve eşimin henüz görmediği, çok şık bir restaurantta yer ayırttım. Çok sevdiğimiz arkadaşlarımız da bizimle olacaklar. Pasta siparişi verildi. Akşam yemeğe giderken pastamızı da yanımızda götüreceğiz. Herşey süper!
Hediye alışverişimi yaptım, ama çok zorlandım. Bir günümü ayırdım, malum erkeklere değişik hediye bulmak çok zor. İstediğim hediyeyi buldum, sonra 2-3 saat de kızımla dolaştık, bu sefer onun alacağı hediye için. Artık büyüdü tabii, benim alıp paketlettiğim hediyeyi kendi hediyesi olarak kabul etmiyor. İllaki kendi seçimi olmalı! Neyse o da hediyesini buldu. İkimizde memnunuz artık.
Derken bu sabah, beraber yemek programı yaptığımız arkadaşlarımızdan haber geldi. Eşi hastalanmış, hastanelik olmuş. Kızcağız mahcup. Ne yapsak, ne etsek diye kıvranıyor. Yahu, ne yapacağız, tabii ki gidilmeyecek. Rezervasyon iptal. Başka sefere inşallah... Başbaşa da gitmek istemedik. E, planımızı arkadaşlarımızla yapmışız, bizim de içimize sinmeyecek. Sonuç olarak, benim günlerce üzerinde kafa yorduğum, planlar kurduğum doğumgünü kutlaması, Cumartesi gündüz sinema - yemek muhabbeti yaparıza döndü:(
Biz zaten neredeyse her haftasonu bu programı yapıyoruz. Hiç özel olmayacak böylece. Eşim hep der, uyarır beni, hiçbir planı, programı fazla önceden yapma diye...Haklı valla. Gene hevesim kursağımda kaldı....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder