Kötü Gün Dostu

Bizler büyüdük, orta yaş denilen 35 yaş sınırını çoktan aştık. Bizim büyüklerimiz ise yaşlandı. Son yıllarda dikkat ediyorum, çok fazla başsağlığı mesajı yazar ya da telefonu eder oldum. Önceki yıllarda hiç olmadığı kadar çok cenazeye gidiyorum. Kendi ailemden de çok yakınlarımın kayıplarını yaşadım, özellikle de bu yıl içinde.

Her ölüm çok acı. Yaş, hastalık, yakınlık filan hiç ama hiç fark etmiyor. En çok giden için üzülüyorum, kalanlar için çok zor da olsa hayat bir şekilde devam ediyor çünkü. Özellikle ilk günler çok zor, onda da bizim güzel adetlerimizle ev gelenle gidenle kalabalık oluyor ve geride kalan yalnızlığını en azından ilk günler çok fark etmiyor. Asıl sonrası önemli, el ayak çekilince aranmak istiyor insan. En azından hatırlanmak, bir hatır sorulmak. "İyi misin? Toparlandın mı" diye bir telefon almak... İş, güç, çoluk, çocuk, yoğunluk hepimizin sorunu ama bir telefonla da olsa hatır soramayacak kadar dolu muyuz gerçekten? Bu kadar yoğun muyuz?

Bir de; çok tuhaf ama insanlar o acılarının arasında farkına varmadan arayanın aramayanın, gelenin gelmeyenin hesabını tutuyor, kalbinin ve beyninin bir kenarına kaydediyor hatta. Bu zamanlar insanlar için gerçekleri görme vesilesi sanki. İyi gün dostuyla, kötü gün dostunu ayırma vesilesi oluyor. Kendi kayıplarım sırasında da bekledim aranmayı. Bilinçli olmasa da aramayan arkadaşlarımın isimlerinin yanına bir soru işareti koydum kafamda.

Her şey biz insanlar için. Sevinçler, mutluluklar  kadar acılar, sıkıntılar da. Mutlu zamanlarda görüşmek çok keyifli ve eğlenceli olsa da, zor günlerinde de değer verdiği insanları aramak önemli. Değer vermek sadece en yakın dostlar ya da arkadaşlar için geçerli olmamalı. İş yerinizdeki bir çalışan, mahalledeki bir esnaf, okuldaki velilerden biri...kısaca sizin için birşey ifade eden herkes. Bir mesaj bile bazen yeterli gönül almak için.

Unutmamamız lazım ki, yarın bizim de aranmayı beklediğimiz günler gelebilir. Ve gene unutmamalı ki, sizin aradığınız, yanında olduğunuzu hissettirdikleriniz sizi o gün mutlaka arar!