İllet oluyorum İstanbul'un bu pusuna.Tam kış bitti derken, bahar geldi, sonunda İstanbul'da da güneş yüzünü gösterdi diye sevinirken...
Bayağı bildiğin kış geri geldi. Nasıl soğuk hava, nasıl kapkara gökyüzü.... Rüzgar da fena bu ara.
Anlayacağınız birkaç günlük bahar havasına aldanıp kışlıkları kaldırdıysanız yandınız... Şu anda çizme, kaz tüyü mont kreasyonlarımıza geri döndük.
Fazla uzun sürmeyecek diye avutuyoruz kendimizi.
Her ne kadar bahar gelmemiş olsa da henüz, insan vücudu bahar ayarına geçti maalesef. Otomatik geçiyor zaten yaz kış saati gibi, aksamıyor mübarek. Şu anda her bünyede bir yorgunluk, bir halsizlik...Kollar kalkmıyor yerinden, uyku hali dersen çok fena.
Ruh halim de garip bu aralar. Tuhaf bir bıkkınlık, bir isteksizlik...Gerçi ben her bahar böyle olurum! ama her bahar da şaşarım kendime neyim var depresyonda mıyım diye.
Kafam dağınık, en olmaması gereken dönemde hem de. Bir sürü işim var, hem iş, hem de taşınma bağlamında. Masamın üzeri not kağıtlarıyla dolu. Çantamda ayrı, arabamda ayrı not defterleri.. İşin daha da komiği, nereye ne not yazdığımı hatırlamıyorum. Öyle olunca zaten, not almanın da bir manası olmuyor. Yani niyetim çok iyi ama eylem de sorun var.
Şimdi gene çıkmam lazım. Eve, ustaların başına gitmem lazım.
Size bahar yorgunluğu olmayan, sağlıklı günler...
Bana bol konsantrasyon diliyorum!
Sevgiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder