Oldu mu oldu!
Üzerine ölü toprağı atılmış bir grup insan silkelendi. Toprağı üzerinden sıyırıp attı. Tamamı olmasa da bir kısmı gözünü araladı. Etrafına baktı. Yanındaki dürttü.
Bir mizah patlaması, bir espri yeteneği, bir yaratıcılık. Güzel ülkemin güzel insanlarında ne cevherler varmış? Ne sanatçılar yaşarmış aramızda? Olan bir olayın ardından beş dakika bile geçmeden karikatürler, maniler, şarkılar, sloganlar düşüyor sosyal medyaya. Sonra da başlıyor dilden dile, ülkeden ülkeye yayılmaya.
Çadır kurarak başlayan bir halk duruşu; sözlü direnişe, bayrak asmaya, tencere tava çalmaya, yürüyüşlere, iş bırakmalara kadar varmışken bir anda "duran adam" stabilitesine geldi...
Kimsenin derdi şiddet değil!
Bunu göstermenin en iyi yolu olmadı mı bu son tavır. Olayı ısrarla kanırtmaya çalışanlara verilen en iyi cevap bu değil mi?
Çadır kuran da, evine bayrak asan da, tencere tava çalan da, duran da .... Bu tepkiyi veren, bu eylemleri yapan insanların tek bir derdi var. Ülkelerini seviyorlar ve bu ülkede alıştıkları şekilde yaşamaya devam etmek istiyorlar. Kendi istedikleri gibi, kişisel özgürlüklerini yaşayarak. Kimseye zarar vermeden, hep beraber "bu ülkede" yaşamak istiyorlar.
Sevgiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder